Wat is uitvoering van externe code (RCE)?

11 oktober 2024

Remote Code Execution (RCE) is een type beveiligingslek waarmee aanvallers willekeurige code op een doelsysteem kunnen uitvoeren vanaf een externe locatie.

wat is externe code-uitvoering

Wat is uitvoering van externe code (RCE)?

Remote code execution (RCE) verwijst naar een ernstige beveiligingskwetsbaarheid waarbij een aanvaller willekeurige code kan uitvoeren op een doelmachine vanaf een externe locatie, meestal door misbruik te maken van softwarebugs of verkeerde configuraties. Dit soort aanval stelt een indringer in staat om traditionele beveiligingsmaatregelen te omzeilen, zoals firewalls or authenticatie mechanismen om controle over een systeem te krijgen.

RCE-kwetsbaarheden worden vaak veroorzaakt door onvoldoende invoervalidatie, zwakke programmeerpraktijken of gebrekkige systeemarchitecturen die onbedoeld toestaan โ€‹โ€‹dat externe invoer wordt geรฏnterpreteerd als uitvoerbare opdrachten. Wanneer RCE succesvol wordt uitgebuit, kan dit leiden tot volledige systeemcompromissen, waardoor aanvallers gegevens kunnen manipuleren, malware, privileges verhogen of verdere aanvallen binnen een netwerk initiรซren.

Omdat de aanvaller niet fysiek aanwezig is, vormt RCE een bijzonder gevaarlijke bedreiging, omdat het anoniem en over grote afstanden kan worden uitgevoerd, waardoor detectie en respons vaak moeilijker worden. Het voorkomen van RCE vereist doorgaans een combinatie van veilige coderingspraktijken, tijdige software-updates en de implementatie van robuuste beveiligingscontroles die de uitvoering van niet-vertrouwde code beperken.

Beroemde RCE-aanvallen

Hieronder staan โ€‹โ€‹een aantal bekende RCE-aanvallen die de ernstige impact van dergelijke aanvallen op organisaties en personen over de hele wereld laten zien:

  • WannaCry-ransomware (2017). De WannaCry ransomware aanval maakte gebruik van een RCE-kwetsbaarheid in Microsoft Windows-systemen die bekend staat als Eternalblue. Deze kwetsbaarheid maakte het voor aanvallers mogelijk om op afstand schadelijke code op machines uit te voeren door misbruik te maken van een fout in de SMB (server berichtblok) protocol. WannaCry verspreidde zich snel over de hele wereld, versleutelen bestanden op de getroffen systemen en eisten losgeldbetalingen in Bitcoin. De aanval benadrukte het belang van het snel toepassen van beveiligingspatches, aangezien Microsoft weken voor de aanval een patch voor de fout had uitgebracht, maar veel systemen bleven ongepatcht.
  • Code Rood Worm (2001). Code Red was een beruchte worm die misbruik maakte van een bufferoverloopkwetsbaarheid in Microsoft's Internet Information Services (IIS) web server software. De kwetsbaarheid maakte het voor aanvallers mogelijk om op afstand code uit te voeren op de server, waardoor ze websites konden defacen of denial-of-service (DoS)-aanvallen konden uitvoeren. Code Red infecteerde meer dan 350,000 hosts binnen enkele uren na de release, wat het een van de eerste grote RCE-aanvallen maakte die het destructieve potentieel van externe exploits aantoonde.
  • Hartbloeding (2014). Hoewel het geen directe RCE-aanval was, maakte de Heartbleed-kwetsbaarheid in de OpenSSL-cryptografische softwarebibliotheek het voor aanvallers mogelijk om op afstand gevoelige informatie van getroffen computers te lezen. servers' geheugen. Deze informatie kan gebruikerswachtwoorden, privรฉ-encryptiesleutels en andere gevoelige gegevens bevatten. In sommige gevallen kan de gelekte gegevens kan worden gebruikt om ongeautoriseerde toegang tot systemen te verkrijgen, wat indirect verdere uitvoering van code op afstand mogelijk maakt. Heartbleed trof miljoenen servers Dit leidt wereldwijd tot wijdverbreide zorgen over de veiligheid van internetcommunicatie.
  • Shellshock (2014). Shellshock was een kritieke RCE-kwetsbaarheid die werd gevonden in de UNIX Bash-schaal, waarmee aanvallers willekeurige opdrachten konden uitvoeren door misbruik te maken van de manier waarop Bash omgevingsvariabelen verwerkte. Als een aanvaller schadelijke code via niet-vertrouwde invoer naar Bash kon sturen, konden ze op afstand opdrachten uitvoeren op kwetsbare systemen. Shellshock had invloed op een breed scala aan systemen, waaronder web servers, IoT-apparaten en Linux-distributies, vanwege het wijdverbreide gebruik van de Bash-shell. De kwetsbaarheid was zeer gevaarlijk omdat het aanvallers in staat stelde om snel de volledige controle over de getroffen systemen over te nemen.
  • Kwetsbaarheid Apache Struts (Equifax-inbreuk, 2017). Een van de meest beruchte datalekken in de geschiedenis, de Equifax-inbreuk, vond plaats door een ongepatchte RCE-kwetsbaarheid in het Apache Struts-webapplicatieframework. De kwetsbaarheid stelde aanvallers in staat om op afstand willekeurige code uit te voeren op Equifax's servers, wat leidde tot de blootstelling van gevoelige persoonlijke informatie van 147 miljoen personen. De inbreuk onderstreepte het belang van regelmatige patches en updates van software, aangezien de kwetsbaarheid al maanden voor de aanval was onthuld.

Hoe werkt het uitvoeren van code op afstand?

Remote code-uitvoering volgt doorgaans een reeks stappen waarmee aanvallers ongeautoriseerde toegang kunnen krijgen en willekeurige code op een doelsysteem kunnen uitvoeren. Hier volgt een overzicht van de typische stappen die hierbij betrokken zijn:

  1. Identificatie van kwetsbaarheden. Aanvallers identificeren eerst een kwetsbaarheid in het doelsysteem, vaak als gevolg van zwakke coderingspraktijken, bufferoverlopen, ongepatchte software of gebrekkige invoervalidatie. Deze kwetsbaarheden kunnen bestaan โ€‹โ€‹in Webapplicaties, netwerkdiensten, of besturingssystemen.
  2. Het creรซren van schadelijke payloads. Zodra een kwetsbaarheid wordt ontdekt, maken aanvallers een kwaadaardige payload die is ontworpen om deze te exploiteren. Deze payload kan een set opdrachten zijn of een script die, wanneer uitgevoerd, de aanvaller controle geeft over het systeem. De payload kan worden ingebed in invoervelden van gebruikers, verzoeken of netwerkverkeer dat het kwetsbare systeem verwerkt.
  3. Exploitatie. De aanvaller stuurt de kwaadaardige payload naar het doelsysteem, meestal door kwaadaardige gegevens in te dienen via een webapplicatieformulier, een gefabriceerd netwerkpakket te verzenden of misbruik te maken van een open service. Wanneer het kwetsbare systeem de invoer verwerkt zonder de juiste validatie, wordt de exploit geactiveerd.
  4. Uitvoering van de payload. Zodra de exploit wordt geactiveerd, voert het systeem onbedoeld de payload van de aanvaller uit. Dit kan het uitvoeren van een set opdrachten, scripts of code inhouden die de aanvaller toegang tot het systeem geeft. Afhankelijk van het verkregen toegangsniveau kan de aanvaller gegevens manipuleren, privileges escaleren of verdere aanvallen initiรซren.
  5. Na de exploitatie. Na succesvolle exploitatie probeert de aanvaller vaak de controle over het gecompromitteerde systeem te behouden. Ze kunnen backdoors, nieuwe gebruikersaccounts aanmaken of gevoelige gegevens exfiltreren. Post-exploitatieacties omvatten ook het verspreiden naar andere systemen binnen het netwerk of het verbergen van sporen om detectie te voorkomen.

Impact van RCE-aanvallen

De impact van remote code execution-aanvallen kan ernstig zijn en systemen, netwerken, organisaties en individuen op verschillende manieren beรฏnvloeden. Hier is een overzicht van de belangrijkste impacten van RCE-aanvallen:

  • Volledig systeemcompromis. RCE stelt aanvallers in staat willekeurige code uit te voeren op een doelsysteem, wat kan leiden tot volledige controle over de getroffen machine. Zodra ze de controle hebben, kunnen aanvallers bestanden manipuleren, configuraties wijzigen of zelfs het systeem volledig uitschakelen. Dit verstoort kritieke services en operaties, met name in zakelijke of industriรซle omgevingen.
  • Gegevensdiefstal en inbreuken. Een van de primaire doelen van RCE-aanvallen is om toegang te krijgen tot gevoelige gegevens. Aanvallers kunnen persoonlijke informatie, financiรซle gegevens, intellectueel eigendom of vertrouwelijke bedrijfsgegevens stelen. Dit resulteert in aanzienlijke financiรซle verliezen, juridische sancties en reputatieschade voor organisaties, vooral als klant- of gebruikersgegevens worden blootgesteld.
  • Malware-installatie. Aanvallers gebruiken vaak RCE-kwetsbaarheden om malware te installeren op gecompromitteerde systemen. Dit kan ransomware zijn, die gegevens versleutelt en losgeld eist, of spyware, die in stilte gebruikersactiviteit monitort en informatie verzamelt. Malware kan langdurig op een systeem blijven staan, wat op de lange termijn schade veroorzaakt en zich verder verspreidt naar andere systemen.
  • Zijwaartse beweging. Zodra aanvallers toegang krijgen tot รฉรฉn systeem via RCE, kunnen ze zich lateraal binnen het netwerk verplaatsen om andere systemen te compromitteren. Dit kan leiden tot een bredere netwerkinbreuk, die meerdere systemen of zelfs hele organisatorische infrastructuren treft. Dit laterale beweging kan ook leiden tot een verhoging van privileges, waardoor aanvallers administratieve toegang krijgen tot cruciale bronnen.
  • Serviceonderbrekingen en downtime. RCE-aanvallen kunnen aanzienlijke serviceonderbrekingen veroorzaken, vooral wanneer kritieke infrastructuur of services het doelwit zijn. Door belangrijke systemen uit te schakelen of te corrumperen, kunnen aanvallers storingen veroorzaken die van invloed zijn op de bedrijfsvoering, servicelevering of zelfs nutsvoorzieningen. uitvaltijd De gevolgen van dergelijke aanvallen leiden tot financiรซle verliezen, operationele inefficiรซnties en ontevreden klanten.
  • Reputatieschade. Organisaties die getroffen worden door RCE-aanvallen worden vaak geconfronteerd met publieke controle, vooral als gevoelige gegevens worden gelekt of diensten worden verstoord. Het verlies van vertrouwen van klanten en negatieve media-aandacht schaadt de reputatie van een organisatie, wat leidt tot langetermijngevolgen zoals verminderde klantloyaliteit, lagere inkomsten en mogelijk verlies van zakelijke partnerschappen.
  • Wettelijke en reglementaire sancties. In veel gevallen resulteren RCE-aanvallen in de blootstelling van gegevens die beschermd zijn door privacywetten en -regelgeving, zoals GDPR or HIPAAOrganisaties die dergelijke gegevens niet beschermen, kunnen te maken krijgen met aanzienlijke boetes en juridische consequenties. Bovendien leiden nalevingsovertredingen tot audits, rechtszaken en andere regelgevende maatregelen, waardoor de schade van de aanval nog groter wordt.
  • Financiรซle verliezen. De financiรซle impact van een RCE-aanval kan aanzienlijk zijn. Organisaties worden geconfronteerd met directe kosten gerelateerd aan herstel, systeemherstel en forensisch onderzoek. Indirecte kosten, zoals verloren inkomsten door downtime of beschadigde klantrelaties, tellen ook op. Daarnaast moeten organisaties mogelijk investeren in verbeterde beveiligingsmaatregelen en juridische kosten betalen die verband houden met eventuele resulterende rechtszaken of boetes.

Soorten RCE-aanvallen

soorten rce-aanvallen

Hieronder staan โ€‹โ€‹enkele veelvoorkomende soorten RCE-aanvallen en hoe ze werken:

  • Buffer overloop. Een bufferoverloop treedt op wanneer een programma meer gegevens naar een buffer schrijft dan het aankan, waardoor gegevens overlopen naar het aangrenzende geheugen. Aanvallers misbruiken dit gebrek door schadelijke code in het overgelopen gebied te injecteren. Wanneer het systeem de misvormde invoer verwerkt, voert het de geรฏnjecteerde code uit. Bufferoverlopen zijn een van de meest voorkomende vectoren voor RCE, wat vaak leidt tot een volledige systeemcompromittering.
  • Commando-injectie. Bij een command injection-aanval maakt een aanvaller misbruik van een kwetsbare applicatie die gebruikersinvoer onjuist verwerkt, waardoor de aanvaller shell-opdrachten op het systeem kan injecteren en uitvoeren. Dit gebeurt vaak in webapplicaties waarbij invoer rechtstreeks naar een systeemshell wordt doorgegeven zonder de juiste sanering of validatie. Aanvallers gebruiken deze methode om willekeurige opdrachten uit te voeren met dezelfde privileges als de kwetsbare applicatie.
  • Deserialisatie-aanvallen. Deserialisatiekwetsbaarheden ontstaan โ€‹โ€‹wanneer een applicatie niet-vertrouwde data deserialiseert, waardoor aanvallers geserialiseerde objecten kunnen manipuleren om schadelijke code uit te voeren. Door de data tijdens het transport te wijzigen of schadelijke geserialiseerde objecten in te voeren, dwingen aanvallers de applicatie om code uit te voeren tijdens het deserialisatieproces. Dit is een veelvoorkomende aanvalsvector in applicaties die afhankelijk zijn van geserialiseerde datastructuren, zoals Java en .NET-toepassingen.
  • Bestandsopname (LFI/RFI). Lokale bestandsinclusie (LFI) en externe bestandsinclusie (RFI) aanvallen vinden plaats wanneer een webapplicatie gebruikersinvoer toestaat om bestanden voor inclusie te specificeren. LFI omvat het opnemen van bestanden van het lokale bestandssysteem, terwijl RFI aanvallers toestaat om bestanden van externe serversIn het geval van RFI kunnen aanvallers kwaadaardige scripts op hun computer hosten. servers en de kwetsbare applicatie misleiden om ze op te nemen en uit te voeren. LFI kan ook leiden tot RCE als aanvallers erin slagen om gevoelige bestanden op te nemen, zoals logbestanden of bestanden met code die kan worden uitgevoerd.
  • SQL-injectie die leidt tot RCE. Hoewel SQL injectie is in de eerste plaats een databank aanval, kan het soms leiden tot RCE als aanvallers hun toegang kunnen escaleren via databaseopdrachten. In sommige gevallen stelt een SQL-injectiekwetsbaarheid aanvallers in staat om systeemopdrachten rechtstreeks via de database uit te voeren of schadelijke scripts te uploaden en uit te voeren op de serverDeze aanvalsvorm is zeer gevaarlijk omdat het zowel data-exfiltratie als potentiรซle systeemcompromissen combineert.
  • XXE (XML externe entiteit) injectie. XXE-injectie maakt misbruik van kwetsbaarheden in applicaties die XML-gegevens parseren. Aanvallers gebruiken kwaadaardig vervaardigde XML-invoer om willekeurige code uit te voeren of gevoelige gegevens op te halen uit de server. In bepaalde gevallen kunnen XXE-kwetsbaarheden worden misbruikt om opdrachten uit te voeren of te communiceren met externe systemen, wat leidt tot RCE. Dit type aanval is vaak gericht op slecht geconfigureerde XML-parsers in webservices of APIs.

Hoe voorkom je dat code op afstand wordt uitgevoerd?

Voorkomen van remote code execution (RCE)-aanvallen vereist een gelaagde aanpak gericht op veilige coderingspraktijken, systeemverharding, regelmatige patching en sterke beveiligingscontroles. Hier zijn de belangrijkste strategieรซn om RCE-kwetsbaarheden te voorkomen:

  • Validatie en opschoning van invoer. Correcte invoervalidatie is essentieel om te voorkomen dat schadelijke gegevens als code worden geรฏnterpreteerd. Implementeer strikte invoervalidatiemechanismen die potentieel gevaarlijke tekens of patronen, zoals speciale tekens, shell-opdrachten of scripttags, eruit filteren. Dit voorkomt dat aanvallers schadelijke code injecteren via gebruikersinvoer.
  • Installeer regelmatig patches en updates voor uw software. Veel RCE-kwetsbaarheden ontstaan โ€‹โ€‹door verouderde of ongepatchte software. Zorg ervoor dat alle software, inclusief besturingssystemen, applicaties en bibliotheken, regelmatig wordt bijgewerkt met de nieuwste beveiligingspatches. Organisaties moeten een robuust patchbeheerbeleid hebben om het risico op misbruik te minimaliseren.
  • Gebruik van veilige coderingspraktijken. Ontwikkelaars moeten veilige coderingsrichtlijnen volgen om kwetsbaarheden zoals bufferoverlopen, opdrachtinjecties en deserialisatiefouten te minimaliseren. Technieken zoals bounds checking, het vermijden van onveilige functies en het gebruiken van veilige bibliotheken helpen bij het elimineren van coderingszwakheden die voor RCE kunnen worden uitgebuit.
  • Implementeer webapplicatiefirewalls (WAF). A webapplicatie firewall kan schadelijke invoer detecteren en blokkeren die gericht is op het uitbuiten van kwetsbaarheden in webapplicaties. WAF's controleren inkomend verkeer en filteren aanvalspatronen die vaak geassocieerd worden met RCE, zoals command injections of file inclusions.
  • Het principe van de minste privileges. Toepassingen en services moeten worden uitgevoerd met de minimaal benodigde privileges. Door het toegangslevel van processen te beperken, wordt de mogelijkheid van de aanvaller om schade te veroorzaken beperkt, zelfs als een RCE-kwetsbaarheid wordt uitgebuit. Zorg ervoor dat gebruikersaccounts, services en toepassingen niet meer privileges hebben dan nodig.
  • Deserialisatiebeveiliging. Voorkom kwetsbaarheden in deserialisatie door het gebruik van deserialisatie op niet-vertrouwde gegevens te vermijden. Als deserialisatie noodzakelijk is, gebruik dan veilige serialisatieframeworks of dwing strikte beveiligingscontroles af, zoals typevalidatie en class whitelisting, om ervoor te zorgen dat alleen vertrouwde gegevens worden verwerkt.
  • Schakel onnodige services en functies uit. Schakel onnodige services, protocollen of functies uit of verwijder deze, omdat deze bij een RCE-aanval kunnen worden misbruikt. Het verkleinen van het aanvalsoppervlak Door het minimaliseren van actieve services wordt de kans op kwetsbaarheden verkleind.
  • Gebruik van veilige frameworks. Gebruik bij het ontwikkelen van applicaties veilige frameworks en bibliotheken die ingebouwde bescherming bieden tegen veelvoorkomende kwetsbaarheden, zoals SQL-injectie, command injection of file inclusion-aanvallen. Frameworks zoals Django (Python) en ASP.NET (C#) beschikken over veilige mechanismen voor het verwerken van gebruikersinvoer en het beheren van gegevensinteracties.
  • Mechanismen voor geheugenbescherming. Technieken zoals address space layout randomization (ASLR) en data execution prevention (DEP) helpen het risico van RCE te beperken door het voor aanvallers moeilijker te maken om geheugenadressen te voorspellen of code uit te voeren in niet-uitvoerbare geheugengebieden. Deze mechanismen voorkomen dat exploits zoals buffer overflows willekeurige code uitvoeren.
  • Codebeoordelingen en penetratietesten. Regelmatige codebeoordelingen en beveiligingsaudits helpen potentiรซle RCE-kwetsbaarheden vroeg in de ontwikkelingscyclus te identificeren. Penetratietesten moeten ook worden uitgevoerd om aanvallen in de echte wereld te simuleren en eventuele zwakheden te ontdekken die voor RCE kunnen worden uitgebuit.

Anastasia
Spasojeviฤ‡
Anastazija is een ervaren contentschrijver met kennis en passie voor cloud computergebruik, informatietechnologie en onlinebeveiliging. Bij phoenixNAP, richt ze zich op het beantwoorden van brandende vragen over het waarborgen van de robuustheid en veiligheid van gegevens voor alle deelnemers aan het digitale landschap.