Softwaregedefinieerde infrastructuur (SDI) is een type computerinfrastructuur waar de configuratie en het beheer van hardware middelen worden gecontroleerd en geautomatiseerd door middel van software. In traditionele infrastructuuropstellingen zijn hardwarecomponenten zoals servers, opslagapparaten en netwerkschakelaars worden afzonderlijk geconfigureerd en beheerd. In softwaregedefinieerde infrastructuur worden de controle en orkestratie van deze bronnen echter geabstraheerd en gecentraliseerd met behulp van software.
Doorgaans zijn de belangrijkste componenten van softwaregedefinieerde infrastructuur:
- Softwaregedefinieerde netwerken (SDN). SDN scheidt het besturingsvlak van het gegevensvlak in netwerkapparaten. Het stelt netwerkbeheerders in staat netwerkapparatuur centraal te beheren en configureren via softwarecontrollers, waardoor meer mogelijk wordt flexibele en dynamische netwerkprovisioning.
- Softwaregedefinieerde opslag (SDS). SDS ontkoppelt de logische opslaglaag van de onderliggende fysieke opslaghardware. Het maakt het bundelen en abstracteren van opslagresources mogelijk, waardoor beheerders opslagcapaciteit dynamisch kunnen beheren en toewijzen op basis van toepassingsvereisten.
- Softwaregedefinieerd Compute (SDC). SDC omvat het abstraheren en virtualiseren van rekenbronnen zoals servers en virtuele machines (VM's). Het biedt de mogelijkheid om rekenresources on-demand in te richten, te beheren en te schalen, waardoor een groter gebruik van resources mogelijk wordt flexibiliteit.
