Wat is multiprogrammering?

Multiprogrammering is een methode die besturingssystemen gebruiken om de CPU-benutting te vergroten door meerdere programma's in het geheugen te laden en tegelijkertijd uit te voeren.

Wat bedoel je met multiprogrammeren?

Multiprogrammering is een besturingssysteemtechniek waarmee meerdere programma's in één computer kunnen worden ondergebracht. geheugen en deel de computerbronnen van een enkele processorHet werkt door de CPU om te schakelen tussen programma's wanneer een programma inactief wordt vanwege invoer-/uitvoerbewerkingen. Zo wordt ervoor gezorgd dat de processor niet hoeft te wachten en zo actief mogelijk blijft.

Deze overlapping van berekeningen en I / O verhoogt de algehele systeemdoorvoer en efficiëntie. De besturingssysteem Beheert de planning en geheugentoewijzing voor elk programma en behoudt zo de controle over de uitvoeringsstroom om conflicten te voorkomen en een eerlijke uitvoering te garanderen. Hoewel er slechts één programma tegelijk op de CPU wordt uitgevoerd, creëert multiprogrammering de illusie van gelijktijdige uitvoering door snel tussen taken te schakelen.

Soorten multiprogrammering

Hieronder worden de belangrijkste typen multiprogrammering beschreven. Deze typen worden gedefinieerd door de manier waarop het besturingssysteem taken en bronnen verwerkt.

1. Coöperatieve multiprogrammering

Bij coöperatieve multiprogrammering geven programma's vrijwillig de controle over de CPU over, meestal wanneer ze een taak voltooien of een I/O-bewerking starten. Het besturingssysteem vertrouwt erop dat elk programma zich correct gedraagt ​​en de processor loslaat, wat tot problemen kan leiden als een programma zich misdraagt ​​of een oneindige tijd ingaat. lusHet is eenvoudiger te implementeren, maar minder betrouwbaar.

2. Preëmptieve multiprogrammering

Preëmptieve multiprogrammering stelt het besturingssysteem in staat om de controle over de CPU van een lopend programma te forceren. Dit gebeurt meestal met behulp van een timerinterrupt of een prioriteitsgebaseerde scheduler. Dit biedt betere controle en eerlijkheid, waardoor taken met een hogere prioriteit of tijdgevoelige bewerkingen kunnen worden uitgevoerd zonder door anderen te worden geblokkeerd.

3. Statische multiprogrammering

Bij statische multiprogrammering is het aantal programma's in het geheugen vast en wordt aan elk programma een specifiek deel van het geheugen en de CPU-tijd toegewezen. Deze aanpak beperkt flexmaar kan het resourcebeheer vereenvoudigen en de overhead verlagen in systemen waar de werklast voorspelbaar is.

4. Dynamische multiprogrammering

Dynamische multiprogrammering past het aantal programma's in het geheugen aan op basis van de systeembelasting en de beschikbaarheid van resources. Het besturingssysteem kan programma's laden of verwijderen op elk gewenst moment. runtime, waardoor het geheugen beter benut kan worden en er beter kan worden gereageerd op veranderende workloads.

Belangrijkste kenmerken van multiprogrammering

Dit zijn de belangrijkste kenmerken van multiprogrammering:

• Efficiënt CPU-gebruik. Multiprogrammering houdt de CPU bezig door ervoor te zorgen dat wanneer het ene proces wacht op I/O, een ander klaar is om uit te voeren. Dit minimaliseert de inactieve tijd en maximaliseert het processorgebruik.
• Gelijktijdige uitvoering van processen. Hoewel er maar één proces tegelijk op de CPU draait, bevinden meerdere processen zich in het geheugen en worden ze gelijktijdig uitgevoerd. Het besturingssysteem schakelt snel tussen deze processen om parallelle uitvoering te simuleren.
• Taakplanning. Het besturingssysteem maakt gebruik van planning algoritmen om te beslissen welk proces als volgende moet worden uitgevoerd. Dit zorgt voor eerlijkheid, handhaaft de orde en prioriteert taken op basis van belangrijkheid of urgentie.
• Geheugen management. Multiprogrammering vereist effectieve geheugentoewijzing zodat meerdere programma's zonder interferentie naast elkaar in het RAM-geheugen kunnen bestaan. Technieken zoals partitionering of paging worden vaak gebruikt om geheugen veilig en efficiënt te beheren.
• I/O en CPU overlappen elkaar. Terwijl het ene programma I/O-bewerkingen uitvoert, wordt de CPU toegewezen aan een ander programma. Deze overlapping van berekeningen en I/O verhoogt de systeemdoorvoer.
• Verbeterde doorvoer. Door meerdere programma's tegelijkertijd uit te voeren, kan met multiprogrammering het aantal voltooide processen in de loop van de tijd worden vergroot, waardoor de systeemdoorvoer wordt verbeterd.
• Kortere doorlooptijd. Omdat de CPU niet inactief blijft en tijdens I/O-wachttijden naar andere taken kan overschakelen, worden de algehele voltooiingstijden van taken verkort.

Hoe werkt multiprogrammeren?

Multiprogrammering maakt het mogelijk om meerdere programma's tegelijk in het hoofdgeheugen te plaatsen en beheert hun uitvoering zodat de CPU altijd een taak te vervullen heeft. Wanneer een programma wacht op de voltooiing van een I/O-bewerking, zoals het lezen van een schijf of het ontvangen van gebruikersinvoer, schakelt het besturingssysteem de CPU over naar een ander gereed programma in het geheugen. Dit proces wordt aangestuurd door de scheduler van het besturingssysteem, die op basis van planningsalgoritmen en resources bepaalt welk programma als volgende moet worden uitgevoerd. beschikbaarheid.

Geheugenbeheer wordt gebruikt om afzonderlijke geheugenruimtes aan elk programma toe te wijzen, waardoor interferentie tussen de programma's wordt voorkomen. De CPU voert slechts één instructiestroom tegelijk uit, maar door snel tussen processen te schakelen, creëert het systeem de illusie van gelijktijdige uitvoering. Contextswitching wordt gebruikt om de status van elk proces tijdens deze wisselingen op te slaan en te herstellen, zodat elk programma de uitvoering kan hervatten vanaf het punt waar het was gebleven. Deze overlapping van CPU- en I/O-activiteit maximaliseert hardware en verhoogt de systeemdoorvoer.

Gebruiksscenario's voor multiprogrammering

Hieronder staan ​​enkele veelvoorkomende toepassingsgevallen van multiprogrammering, die elk illustreren hoe de techniek de systeemefficiëntie en -responsiviteit in verschillende omgevingen verbetert:

• Batchverwerking systemen. In omgevingen waar grote hoeveelheden data worden verwerkt zonder gebruikersinteractie, zoals salarisadministratie of wetenschappelijke berekeningen, maakt multiprogrammering het mogelijk om meerdere batchtaken achter elkaar te laden en uit te voeren. Terwijl de ene taak wacht op I/O, voert de CPU een andere uit, waardoor de inactieve tijd wordt verkort en de algehele doorvoer wordt verbeterd.
• Tijdsdeelsystemen. Multiprogrammering is essentieel voor timesharingsystemen, waarbij meerdere gebruikers tegelijkertijd met een computer communiceren. Het besturingssysteem schakelt snel tussen gebruikersprocessen, wat de illusie van exclusieve toegang wekt en ervoor zorgt dat geen enkele gebruiker de systeembronnen monopoliseert.
• Database servers. Databasesystemen verwerken vaak veel query's en transacties tegelijk. Multiprogrammering maakt gelijktijdige verwerking van deze bewerkingen mogelijk, waardoor één transactie kan worden uitgevoerd terwijl andere wachten op schijftoegang of netwerkreacties, waardoor de verwerking wordt geoptimaliseerd. reactietijd en server gebruik.
• Web servers en toepassing servers. Web servers Gebruik multiprogrammering om meerdere gelijktijdige verzoeken te beheren. Terwijl een verzoek wacht op gegevens van een backend-service of een bestandssysteem server kan andere inkomende verzoeken verwerken, waardoor de responsiviteit wordt verbeterd en schaalbaarheid.
• Ingebouwde systemen. In ingebedde omgevingen zoals routers, automobielsystemen of industriële controllers, maakt multiprogrammering gelijktijdige uitvoering van besturingslogica, bewaking en communicatietaken mogelijk. Dit helpt om te voldoen aan real-time voldoet aan de vereisten en zorgt voor een efficiënt gebruik van de beperkte CPU-bronnen.
• Ontwikkel- en testomgevingen. Softwareontwikkelaars en -testers draaien vaak meerdere programma's of tests tegelijkertijd. Multiprogrammering zorgt ervoor dat samenstellen, debuggen en uitvoeren van tests kunnen parallel plaatsvinden, waardoor de ontwikkeltijd en verspilling van middelen worden beperkt.

Wat zijn voorbeelden van multiprogrammering?

Hier zijn een paar voorbeelden die multiprogrammering in actie illustreren:

• Code compileren tijdens het downloaden van bestanden. Een ontwikkelaar compileert een groot softwareproject en downloadt tegelijkertijd documentatie op de achtergrond. Terwijl de compiler wacht op schijftoegang, schakelt de CPU over op het verwerken van de netwerkdownload, waardoor het systeem responsief en efficiënt blijft.
• Besturingssysteem dat achtergrondservices uitvoert. Een besturingssysteem draait antivirus scant, synchroniseert bestanden met de clouden werkt software op de achtergrond bij terwijl een gebruiker een document bewerkt. Elke taak krijgt op zijn beurt CPU-tijd, met minimale vertraging ten opzichte van de activiteit op de voorgrond van de gebruiker.
• Transacties verwerken in het banksysteem. Een kernbank toepassing Verwerkt meerdere klanttransacties, zoals stortingen, opnames en saldocontroles. Terwijl een transactie wacht op een reactie van de database, kan de CPU een ander transactieproces uitvoeren dat zich al in het geheugen bevindt.
• Web server het verwerken van meerdere verzoeken. Een web server Verwerkt meerdere clientverzoeken tegelijkertijd. Terwijl de ene thread wacht op een databasequery, schakelt de CPU over naar de verwerking van het verzoek van een andere client, wat de algehele doorvoer verbetert en de latentie vermindert.
• Industrieel controlesysteem. Een controller van een productielocatie bewaakt temperatuursensoren, registreert gegevens en past de motorsnelheid parallel aan. Multiprogrammering zorgt ervoor dat elke taak zonder vertraging wordt uitgevoerd, waardoor het systeem in een realtimeomgeving snel reageert.

Wat zijn de voor- en nadelen van multiprogrammering?

Multiprogrammering biedt aanzienlijke voordelen door het maximaliseren van CPU-gebruik en het verbeteren van de systeemefficiëntie, maar het introduceert ook complexiteit in resourcebeheer en procesbesturing. Inzicht in zowel de voor- als nadelen van multiprogrammering helpt bij het evalueren van de geschiktheid ervan voor verschillende computeromgevingen.

Voordelen van multiprogrammering

Hieronder staan ​​de belangrijkste voordelen van multiprogrammeren, met uitleg:

• Verbeterd CPU-gebruik. Multiprogrammering zorgt ervoor dat de CPU zelden inactief is door over te schakelen naar een andere taak wanneer de huidige taak wacht op I/O. Dit maximaliseert het gebruik van processortijd en vermindert verspilling van resources.
• Hogere doorvoer. Door meerdere programma's tegelijkertijd uit te voeren, worden meer taken binnen een bepaalde tijd voltooid. Dit leidt tot een hogere algehele systeemproductiviteit, vooral in omgevingen met een hoge werklast.
• Minder inactiviteit. In plaats van te wachten tot de I/O-bewerkingen van één programma zijn voltooid, gaat het systeem door met het verwerken van andere taken. Deze overlapping vermindert de inactieve periodes voor zowel de CPU als de randapparatuur.
• Snellere reactie bij korte klussen. Kortere programma's kunnen snel worden uitgevoerd, terwijl langere programma's wachten op I/O. Hierdoor wordt de gemiddelde doorlooptijd verbeterd en voelt het systeem responsiever aan, vooral in timesharingomgevingen.
• Betere benutting van systeembronnen. Met multiprogrammering kan het besturingssysteem het gebruik van CPU, geheugen en I/O-apparaten gelijkmatig verdelen over meerdere taken. Dit leidt tot een efficiëntere en evenwichtigere werking van het systeem.
• Ondersteuning voor achtergrondverwerking. Taken zoals systeemupdates, backupsen monitoringtools kunnen op de achtergrond draaien zonder de activiteiten op de voorgrond te verstoren, waardoor gebruikerservaring en betrouwbaarheid van het systeem.

Nadelen van multiprogrammering

Hieronder staan ​​de belangrijkste nadelen van multiprogrammering, inclusief uitleg:

• Complexiteit in procesmanagement. Multiprogrammering vereist dat het besturingssysteem meerdere processen tegelijkertijd beheert, wat de complexiteit van planning, synchronisatie en contextwisseling vergroot. Slecht beheerde systemen kunnen inefficiëntie of impasses vertonen.
• Risico op impasse. Wanneer meerdere processen concurreren om beperkte resources (bijvoorbeeld geheugen, I/O-apparaten), kunnen ze in een deadlock terechtkomen, waarbij elk proces oneindig wacht op resources die door andere processen worden beheerd. Het voorkomen of oplossen van deadlocks vereist extra overhead en een zorgvuldig systeemontwerp.
• Uitdagingen op het gebied van veiligheid en isolatie. Omdat meerdere programma's geheugen en systeembronnen delen, kan een fout in één programma mogelijk andere programma's beïnvloeden. Het garanderen van de juiste isolatie en beveiliging van alle processen verhoogt de complexiteit van het systeemontwerp en de implementatie.
• Moeilijk debuggen en testen. Multiprogrammeersystemen kunnen niet-deterministisch gedrag vertonen door gelijktijdige uitvoering. Dit maakt het moeilijker om bugs te reproduceren en op te lossen, vooral wanneer problemen afhankelijk zijn van de timing van contextwisselingen.
• Hogere overheadkosten. Contextwisseling tussen programma's verhoogt de CPU-overhead, omdat het systeem de status van elk proces moet opslaan en herstellen. Frequente wisselingen kunnen de algehele prestaties verminderen als ze niet efficiënt worden beheerd.
• Bronconflict. Met meerdere processen die concurreren om CPU, geheugen en I/O, kunnen sommige vertragingen of tekorten ervaren als de planning niet eerlijk wordt afgehandeld. Het is essentieel om de resourcetoewijzing in balans te brengen, maar het is lastig om dit perfect te realiseren.

Wat is het verschil tussen multiprogrammering en multiprocessing?

Hieronder vindt u een vergelijkingstabel met de belangrijkste verschillen tussen multiprogrammering en multiprocessing:

Wat is het verschil tussen multiprogrammering en multitasking?

Hieronder vindt u een vergelijkingstabel met de belangrijkste verschillen tussen multiprogrammering en multitasking: