Wat is een exploitkit?

Exploitkits zijn geavanceerde tools die dit mogelijk maken cybercriminelen software te exploiteren kwetsbaarheden. Ze zijn een belangrijke verspreidingsmethode malware op het internet, met gevolgen voor zowel individuen als organisaties.

Wat is een exploitkit?

Een exploitkit, of een exploitpack, is een softwarepakket dat automatisch scant op beveiligingsproblemen op het doelapparaat en deze kwetsbaarheden gebruikt om malware te leveren. Exploitkits worden doorgaans gehost op kwaadaardige of gecompromitteerde websites en worden geactiveerd wanneer een gebruiker dergelijke sites bezoekt. Hun primaire functie is het vergemakkelijken van de massale verspreiding van malware zonder dat hiervoor complexe technische vaardigheden van de gebruiker vereist zijn, waardoor ze een populair hulpmiddel zijn onder aanvallers. Deze kits zijn zeer aanpasbaar en worden regelmatig bijgewerkt om nieuwe exploits op te nemen wanneer er kwetsbaarheden worden ontdekt. Exploitkits worden doorgaans gebouwd en onderhouden door ervaren cybercriminelen en verkocht of verhuurd op internet donker web aan andere aanvallers.

Hoe werkt een exploitkit?

Exploitkits zijn verzamelingen vooraf geschreven code die de volgende componenten bevatten:

• Landing page. Dit eerste script wordt uitgevoerd wanneer een slachtoffer een kwaadwillende of gecompromitteerde site bezoekt van de. Zij is verantwoordelijk voor het vaststellen van de web browser versie, geïnstalleerde plug-ins en beveiligingsinstellingen van het systeem van de bezoeker.
• Exploitatiemotor. Deze kerncomponent omvat de logica en algoritmen nodig om exploits te selecteren en uit te voeren op basis van de gegevens die door de landingspagina worden verzameld. Het kan meerdere exploits aan die zijn afgestemd op verschillende kwetsbaarheden en is modulair ontworpen om eenvoudig nieuwe exploits toe te voegen zodra deze beschikbaar komen.
• Systeem voor het afleveren van lading. Zodra een exploit met succes een systeem in gevaar brengt, levert dit onderdeel de uiteindelijke lading, zoals ransomware, spyware, of een bank Trojaans. De lading is vaak versleutelde om detectie door te voorkomen netwerk monitoring tools en antivirussoftware.
• Statistische tracking. Veel exploitkits bevatten een backend dashboard dat statistieken biedt over het aantal infecties, de succespercentages van verschillende exploits en de geografische spreiding van de slachtoffers. Deze gegevens helpen de criminelen hun aanvallen te optimaliseren en hun succes te meten.

Exploit Kit-infectiestadia

De werking van een exploitkit is een proces dat uit meerdere fasen bestaat en waarbij verschillende technieken betrokken zijn om de verdediging van een apparaat te doorbreken. Hier volgen de stappen die betrokken zijn bij een exploitkit-infectie:

• Eerste contact. De infectieketen begint meestal wanneer een gebruiker naar een gecompromitteerde website wordt gelokt, op een kwaadaardige advertentie klikt of een misleidende link opent vanuit een e-mail of een bericht op sociale media. Deze initiële aanvalsvectoren zijn ontworpen om onschadelijk te zijn en naadloos samen te gaan met legitieme inhoud om de kans op succes te vergroten.
• Redirection. Zodra het eerste contact is gelegd, stuurt de exploitkit de gebruiker door naar een gecontroleerde landingspagina. Deze pagina wordt doorgaans gehost op een server die er goedaardig uitziet of voor kwaadaardige doeleinden wordt gekaapt. De landingspagina dient als toegangspoort voor verdere acties en is cruciaal voor het bepalen van het kwetsbaarheidsprofiel van het bezoekende apparaat.
• voorconditionering. Voordat kwaadaardige payloads worden ingezet, kan de exploitkit verschillende controles uitvoeren om er zeker van te zijn dat de omgeving geschikt is voor infectie. Deze inspectie kan het detecteren van de besturingssysteem, browsertype, geïnstalleerde softwareversies en beveiligingsmaatregelen zoals antivirusprogramma's. De kit gebruikt deze informatie om zijn aanval af te stemmen op de specifieke kwetsbaarheden op het apparaat.
• Exploitatie van levering. Nadat de omgeving van het doelwit is beoordeeld, levert de exploitkit de code om gebruik te maken van een of meer kwetsbaarheden die zijn gedetecteerd tijdens de preconditioneringsfase. Deze exploits zijn vaak verpakt in kleine, efficiënte modules die snel kunnen worden uitgevoerd zonder detectie. De exploits variëren van bufferoverflows tot geavanceerde aanvallen zoals use-after-free-kwetsbaarheden.
• Malware-installatie. Succesvolle exploitatie resulteert in de inzet van malware. Het type malware varieert afhankelijk van de doelstellingen van de aanvaller en kan ransomware, spyware, datastelers of andere vormen van malware omvatten remote access hulpmiddelen. De malware wordt doorgaans stil uitgevoerd om te voorkomen dat de gebruiker wordt gewaarschuwd, en nestelt zich in het systeem om persistentie te garanderen en verwijdering te omzeilen.
• Post-exploitatie. Na het installeren van de malware kan de exploitkit extra taken uitvoeren, zoals het tot stand brengen van communicatie met een commando-en-controle server. Met deze extra stap kan de aanvaller het aangetaste apparaat op afstand besturen, extra kwaadaardige software uploaden of gestolen gegevens exfiltreren. De exploitkit kan ook proberen zijn sporen uit te wissen door logbestanden te wissen of encryptie te gebruiken om zijn activiteiten te verbergen.

Leveringsmechanismen voor exploitkits

Exploitkits maken hoofdzakelijk gebruik van twee leveringsmechanismen:

• Drive-by-downloads. Deze techniek maakt misbruik van kwetsbaarheden in een browser of de plug-ins ervan om malware te installeren zonder gebruikersinteractie, afgezien van het bezoeken van een gecompromitteerde website.
• malvertising. Bij deze techniek plaatsen aanvallers kwaadaardige advertenties op legitieme websites. Deze advertenties bevatten scripts die gebruikers omleiden naar de landingspagina van de exploitkit of bevatten rechtstreeks exploitcode.

Voorbeelden van exploitkits

Verschillende exploitkits hebben bekendheid verworven vanwege hun wijdverbreide gebruik en de verfijning van hun aanvallen:

• Visser exploitkit. Deze kit werd vooral gevreesd vanwege zijn gebruiksvermogen zero-day exploits, kwetsbaarheden die softwaremakers op het moment van de aanval niet kenden.
• Blackhole-exploitkit. Ooit de meest wijdverbreide exploitkit, maar deze werd ontmanteld nadat de ontwikkelaar was gearresteerd.
• RIG-exploitatiekit. Deze kit wordt voortdurend bijgewerkt en staat bekend om het verspreiden van verschillende soorten malware, waaronder ransomware en banktrojans.
• Neutrino-exploitkit. Deze kit staat bekend om zijn stealth en effectiviteit bij het leveren van ladingen zoals crypto-mining malware.

Soorten kwetsbaarheden die worden uitgebuit door exploitkits

Exploitkits richten zich op een reeks systeemzwakheden om ongeautoriseerde toegang te verkrijgen:

• Verouderde software. Hackers richten zich vaak op systemen die verouderde of niet-ondersteunde versies van browsers gebruiken. Java, Adobe-producten en andere veelgebruikte software.
• Softwarefouten. Niet-gepatchte softwarekwetsbaarheden zijn een goudmijn voor exploitkits die op zoek zijn naar gemakkelijke toegangspunten.
• Zwakke punten in de configuratie. Verkeerd geconfigureerde systemen en toepassingen zorgen voor mazen in de wet waar deze kits misbruik van kunnen maken.

Hoe kun je Exploit Kit-aanvallen voorkomen?

Volg deze stappen om u te beschermen tegen exploitkits beste praktijken op het gebied van cyberbeveiliging.

• Regelmatige software-updates. Het up-to-date houden van alle systeemsoftware is van cruciaal belang, omdat hierdoor het aantal exploiteerbare toegangspunten wordt verminderd.
• Gebruik van beveiligingssoftware. Het implementeren van robuuste antivirus-, anti-malware- en inbraakdetectiesystemen helpt bij het detecteren en blokkeren van exploitkits voordat ze schade kunnen aanrichten.
• Training voor beveiligingsbewustzijn. Training kan gebruikers helpen bedreigingen zoals te identificeren en te vermijden Phishing en kwaadaardige websites.
• Netwerksegmentatie. Door netwerkbronnen in afzonderlijke zones te verdelen, kunnen organisaties de laterale beweging van malware binnen systemen.
• Browserbeveiligingsinstellingen. Een juiste configuratie van browserinstellingen om ongeautoriseerde downloads te blokkeren en de toegang tot risicovolle websites te beperken is essentieel om infecties te voorkomen.