Wat is Rivest-Shamir-Adleman-codering (RSA)?

Rivest–Shamir–Adleman (RSA) is een van de eerste en meest gebruikte cryptografische algoritmen met openbare sleutels.

Wat is Rivest-Shamir-Adleman-codering (RSA)?

Rivest–Shamir–Adleman encryptie is een asymmetrische cryptografische algoritme die gebaseerd is op de wiskundige moeilijkheid van het ontbinden van grote priemgetallen. Het werd in 1977 geïntroduceerd door Ron Rivest, Adi Shamir en Leonard Adleman en wordt beschouwd als een fundamentele methode voor veilige digitale communicatie. In tegenstelling tot symmetrische encryptie, die één sleutel gebruikt voor zowel encryptie als decryptieRSA maakt gebruik van een paar sleutels: een openbare sleutel die vrijelijk kan worden verspreid en gebruikt om gegevens te versleutelen, en een private key dat geheim wordt gehouden en gebruikt wordt voor decodering.

De beveiliging van RSA is gebaseerd op modulaire rekenkunde en getaltheorie, met name het feit dat hoewel het rekenkundig eenvoudig is om twee grote priemgetallen te vermenigvuldigen, het extreem lastig is om het proces om te keren en het resulterende grote getal te ontbinden. Deze eenzijdige wiskundige eigenschap zorgt ervoor dat versleutelde informatie niet zomaar kan worden ontsleuteld zonder de privésleutel. RSA wordt niet alleen gebruikt voor het versleutelen van gegevens, maar ook voor het creëren van digitale handtekeningen, waardoor de authenticiteit en integriteit van berichten of documenten kan worden geverifieerd.

Ondanks de ontwikkeling van nieuwe cryptografische benaderingen wordt RSA nog steeds op grote schaal gebruikt bij het beveiligen van online communicatie. virtuele privé-netwerken, softwaredistributie en digitale certificaten vanwege de robuustheid en het langdurige vertrouwen in het beveiligingsmodel.

Hoe werkt Rivest Shamir Adleman?

Rivest-Shamir-Adleman werkt door principes van de getaltheorie toe te passen om een ​​sleutelpaar te genereren en modulaire rekenkunde te gebruiken voor veilige encryptie en decryptie. Het proces begint met de selectie van twee grote priemgetallen, die worden vermenigvuldigd om een ​​modulus te creëren die deel uitmaakt van zowel de publieke als de private sleutel. Vervolgens wordt een publieke exponent gekozen, meestal een klein getal zoals 65537, dat wiskundig compatibel is met de modulus. De private exponent wordt zo berekend dat deze wiskundig gekoppeld is aan de publieke exponent, maar kan alleen worden afgeleid als de oorspronkelijke priemgetallen bekend zijn.

Wanneer een afzender een bericht wil versleutelen, zet hij het om in een numerieke representatie en verheft het tot de macht van de publieke exponent, waardoor het resultaat modulo de gedeelde modulus wordt verlaagd. Deze transformatie levert een gecodeerde tekst op die veilig kan worden verzonden. Om het bericht te ontsleutelen, gebruikt de ontvanger zijn privésleutel en past hij de privé-exponent toe op de cijfertekst en opnieuw modulo met dezelfde modulus verlagen. Deze bewerking keert het encryptieproces om en herstelt de originele platte tekst.

Hetzelfde mechanisme kan worden omgedraaid om digitale handtekeningen te produceren. In dat geval gebruikt de afzender de privésleutel om een ​​handtekening onder een bericht te zetten, en iedereen met de publieke sleutel kan deze verifiëren.

De veiligheid van RSA hangt af van de rekenkundige onhaalbaarheid van het ontbinden van het grote samengestelde getal dat als modulus wordt gebruikt. Hierdoor kan alleen de houder van de privésleutel de ontsleutelings- of ondertekeningsbewerking uitvoeren.

Waarop is het Rivest Shamir Adleman-algoritme gebaseerd?

Het Rivest-Shamir-Adleman-algoritme is gebaseerd op de wiskundige moeilijkheid om grote samengestelde getallen te ontbinden in hun priemfactoren. De veiligheid ervan berust op het principe dat het vermenigvuldigen van twee grote priemgetallen rekenkundig eenvoudig is, maar het omkeren van het proces, waarbij de oorspronkelijke priemgetallen worden bepaald aan de hand van hun product, extreem lastig is voor voldoende grote getallen. Dit probleem, bekend als factorisatie van gehele getallen, vormt de basis van de cryptografische kracht van RSA.

RSA maakt ook gebruik van concepten uit de modulaire rekenkunde en de totiëntfunctie van Euler. Door zorgvuldig twee grote priemgetallen te selecteren en de modulus en totiënt te berekenen, creëert het algoritme een sleutelpaar: de publieke sleutel voor encryptie of verificatie, en de privésleutel voor decryptie of ondertekening. De publieke en privé-exponenten worden zo gekozen dat ze wiskundig verwant zijn, maar het afleiden van de privésleutel uit de publieke sleutel vereist het oplossen van het factorisatieprobleem, wat rekenkundig onhaalbaar is met de huidige algoritmen en rekenkracht wanneer de sleutel voldoende groot is.

Vanwege deze afhankelijkheid van de getallentheorie en de moeilijkheidsgraad van factorisatie blijft RSA veilig zolang de modulusgrootte voldoende groot is, doorgaans 2048 stukjes of hoger in moderne implementaties.

RSA-encryptievoorbeeld

Hier is een vereenvoudigd voorbeeld van hoe RSA-encryptie werkt, waarbij kleine cijfers worden gebruikt voor de duidelijkheid. In de praktijk bestaan ​​de gebruikte cijfers uit honderden cijfers om de beveiliging te garanderen.

Stap 1: sleutelgeneratie

• Kies twee priemgetallen: p=61p = 61p=61, q=53q = 53q=53.
• Bereken de modulus: n=p×q=61×53=3233n = p \times q = 61 \times 53 = 3233n=p×q=61×53=3233.
• Bereken de totient van Euler: φ(n)=(p−1)(q−1)=60×52=3120\varphi(n) = (p-1)(q-1) = 60 \times 52 = 3120φ(n)=(p−1)(q−1)=60×52=3120.
• Kies een openbare exponent e=17e = 17e=17 (moet coprimair zijn met 3120).
• Bereken de privé-exponent ddd, de modulaire inverse van eee modulo φ(n)\varphi(n)φ(n).
  Hier is d=2753d = 2753d=2753, omdat (e×d)mod φ(n)=(17×2753)mod 3120=1(e \times d) \mod \varphi(n) = (17 \times 2753) \mod 3120 = 1(e×d)modφ(n)=(17×2753)mod3120=1.

Publieke sleutel: (e,n)=(17,3233)(e,n) = (17)(e,n)=(3233)
Prive sleutel: (d,n)=(2753,3233)(d,n) = (2753)(d,n)=(3233)

Stap 2: Encryptie
Stel dat we het bericht willen verzenden "A", weergegeven als het getal m=65m = 65m=65.

De cijfertekst wordt als volgt berekend:

c=memod n=6517mod 3233=2790c = m^e \mod n = 65^{17} \mod 3233 = 2790c=memodn=6517mod3233=2790

Het gecodeerde bericht is dus 2790.

Stap 3: Decodering
De ontvanger gebruikt de privésleutel om het volgende te ontsleutelen:

m=cdmod n=27902753mod 3233=65m = c^d \mod n = 2790^{2753} \mod 3233 = 65m=cdmodn=27902753mod3233=65

Het gedecodeerde resultaat is 65, wat overeenkomt met het oorspronkelijke bericht "A".

Dit voorbeeld toont de volledige cyclus van RSA: sleutelgeneratie, encryptie en decryptie. In de praktijk worden veel grotere priemgetallen gebruikt (2048 bits of meer) om te voorkomen dat aanvallers nnn kunnen ontbinden.

Waarvoor wordt RSA gebruikt?

RSA wordt gebruikt als een belangrijke cryptografische methode om vertrouwelijkheid, integriteit en authenticiteit in digitale communicatie.

RSA wordt voornamelijk gebruikt voor beveiligde dataoverdracht, waarbij gevoelige informatie wordt versleuteld met een publieke sleutel en alleen kan worden ontsleuteld met de bijbehorende privésleutel. Het wordt ook veel gebruikt voor digitale handtekeningen, waarmee een afzender zijn identiteit kan bewijzen en kan garanderen dat een bericht niet is gewijzigd.

RSA ondersteunt veel beveiligingsprotocollen, waaronder SSL / TLS voor veilig surfen op het web, SSH voor veilige externe verbindingen en IPsec voor VPN's. Het is ook cruciaal in digitale certificaten en public key infrastructures (PKI), waar het helpt vertrouwen tussen partijen op internet te creëren door identiteiten te verifiëren via certificeringsinstanties.

Daarnaast wordt RSA gebruikt in e-mailversleutelingsstandaarden zoals PGP en S/MIME, in softwaredistributie om de authenticiteit van updates te verifiëren en bij cryptografische sleuteluitwisselingen om op een veilige manier symmetrische sleutels vast te stellen voor snellere versleutelingsmethoden.

Hoewel nieuwere algoritmen zoals elliptische-curvecryptografie (ECC) steeds vaker worden toegepast vanwege de efficiëntie, wordt RSA nog steeds veel gebruikt vanwege de betrouwbaarheid, het bewezen beveiligingsmodel en de lange implementatiegeschiedenis.

De voor- en nadelen van RSA-encryptie

RSA-encryptie is al tientallen jaren een hoeksteen van de moderne cryptografie en biedt sterke beveiliging via openbare-sleutelmechanismen. Zoals elke technologie kent het echter zowel sterke als zwakke punten die de efficiëntie ervan beïnvloeden. schaalbaarheid, en praktisch gebruik. Inzicht in de voor- en nadelen van RSA helpt bij het bepalen wanneer en hoe het in praktijksystemen moet worden toegepast.

Wat zijn de voordelen van RSA-encryptie?

RSA-encryptie biedt verschillende belangrijke voordelen die het tot een van de meest gebruikte cryptografische systemen met openbare sleutels hebben gemaakt. De sterke punten liggen in veiligheid, betrouwbaarheid en veelzijdigheid, wat de blijvende relevantie ervan voor de bescherming van digitale communicatie en transacties verklaart. Hieronder volgen de belangrijkste voordelen:

• Sterk beveiligingsmodelRSA is gebaseerd op de wiskundige moeilijkheid om grote samengestelde getallen te ontbinden. Met voldoende grote sleutelgroottes (2048 bits of hoger) biedt het een hoog beveiligingsniveau dat bestand is tegen aanvallen met brute kracht met de huidige computercapaciteiten.
• Compatibiliteit van openbare-sleutelinfrastructuurRSA werkt naadloos binnen PKI-systemen en maakt veilige authenticatie en validatie van digitale certificaten mogelijk. Daarmee vormt het de ruggengraat van SSL/TLS, digitale handtekeningen en certificeringsinstanties die veilige internetcommunicatie mogelijk maken.
• Het is niet nodig om geheime sleutels te delenIn tegenstelling tot symmetrische encryptie vereist RSA niet dat beide partijen vooraf een privésleutel uitwisselen. De openbare sleutel kan openlijk worden gedeeld, waardoor de risico's die gepaard gaan met het verspreiden van geheime sleutels via onveilige kanalen worden verminderd.
• Ondersteuning voor encryptie en digitale handtekeningenRSA is veelzijdig, het kan berichten versleutelen om de vertrouwelijkheid te beschermen en digitale handtekeningen genereren om de veiligheid te garanderen. echtheid en integriteit, waarbij twee cryptografische functies in één algoritme worden uitgevoerd.
• Brede acceptatie en bewezen betrouwbaarheidMet tientallen jaren praktijkervaring is RSA uitgebreid geanalyseerd, getest en gestandaardiseerd. De lange staat van dienst wekt vertrouwen en garandeert compatibiliteit met een breed scala aan platforms. toepassingenen protocollen.

Wat zijn de nadelen van RSA-encryptie?

Hoewel RSA een breed vertrouwde en bewezen encryptiemethode is, kent het ook verschillende nadelen die de efficiëntie en schaalbaarheid ervan in bepaalde toepassingen beperken. Deze nadelen komen voornamelijk voort uit de afhankelijkheid van grote sleutelgroottes en de rekenkundige complexiteit van de bewerkingen.

• Slow prestatiesRSA is aanzienlijk langzamer dan symmetrische encryptiealgoritmen zoals AES. Het encrypteren en decrypteren van grote hoeveelheden data met RSA is rekenintensief, waardoor het vaak alleen wordt gebruikt voor het uitwisselen van sleutels in plaats van het encrypteren van grote hoeveelheden data.
• Grote sleutelgroottesOm de beveiliging tegen moderne rekenkracht te behouden, vereist RSA zeer grote sleutels (2048 bits of meer). Grotere sleutels verhogen de verwerkingstijd en het resourceverbruik, waardoor RSA minder efficiënt is in vergelijking met nieuwere algoritmen zoals elliptische-curvecryptografie (ECC).
• Hoge rekenkostenDe modulaire exponentiatiebewerkingen die in RSA worden gebruikt, zijn wiskundig intensief. Dit resulteert in hoge CPU en lagere verwerkingssnelheden, wat problematisch kan zijn in omgevingen met beperkte computerbronnen.
• kwetsbaarheid voor quantum computingDe beveiliging van RSA is gebaseerd op de moeilijkheid om grote gehele getallen te ontbinden, maar kwantumalgoritmen zoals dat van Shor zouden RSA efficiënt kunnen kraken op voldoende krachtige kwantumcomputers. Dit maakt RSA minder toekomstbestendig in vergelijking met post-kwantum cryptografische methoden.
• Sleutelbeheer uitdagingenHet veilig genereren, distribueren en opslaan van grote RSA-sleutels is complex. Als privésleutels worden gecompromitteerd, lopen alle versleutelde communicatie en digitale handtekeningen die afhankelijk zijn van dat sleutelpaar gevaar.

Veelgestelde vragen over RSA-encryptie

Hier vindt u de antwoorden op de meestgestelde vragen over RSA-encryptie.

Hoeveel data kan RSA versleutelen?

RSA kan slechts een beperkte hoeveelheid gegevens rechtstreeks versleutelen, en die limiet wordt bepaald door de sleutelgrootte en het gebruikte opvulschema. De maximale berichtlengte die met RSA kan worden versleuteld, is iets kleiner dan de sleutelgrootte in bytes.

Bijvoorbeeld:

• Met een 1024-bits sleutel (128 bytes), de maximale grootte van de platte tekst is ongeveer 117 bytes bij gebruik van PKCS#1 v1.5-padding.
• Met een 2048-bits sleutel (256 bytes), de maximale grootte van de platte tekst is ongeveer 245 bytes.
• Met een 4096-bits sleutel (512 bytes), de maximale grootte van de platte tekst is ongeveer 501 bytes.

Is RSA-encryptie veilig?

RSA-encryptie wordt als veilig beschouwd wanneer deze correct wordt geïmplementeerd met voldoende grote sleutelgroottes en veilige opvulschema's. De beveiliging is gebaseerd op de wiskundige moeilijkheid van het ontbinden van grote samengestelde getallen, een probleem dat rekenkundig onhaalbaar is met klassieke computers wanneer de modulus ten minste 2048 bits bedraagt. Moderne aanbevelingen suggereren het gebruik van Minimaal 2048-bits sleutels en 3072–4096 bits voor veiligheid op de lange termijn.

De veiligheid van RSA hangt echter van verschillende factoren af. Het gebruik van verouderde of kleine sleutelgroottes (zoals 512-bits of 1024-bits sleutels) maakt het systeem kwetsbaar voor factorisatieaanvallen, aangezien de vooruitgang in rekenkracht en algoritmen het kraken van kleinere sleutels mogelijk heeft gemaakt. Onjuiste opvulschema's, zoals raw RSA zonder PKCS#1 of OAEP, kunnen implementaties ook blootstellen aan aanvallen met gekozen cijfertekst.

In praktijk, kwetsbaarheden komen vaak niet voort uit het RSA-algoritme zelf, maar uit zwakke implementaties, slechte generatie van willekeurige getallen en het niet volgen van de beste sleutelbeheer praktijken.

Wat is het verschil tussen AES en RSA?

Hier is een duidelijke vergelijking tussen AES en RSA: