Externe fragmentatie is een geheugenprobleem dat optreedt wanneer de allocator secties van ongebruikte geheugenblokken tussen delen van toegewezen geheugen achterlaat. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat de allocator verschillende geheugenblokken op een doorlopende lijn toewijst. Als een van de middelste blokken wordt vrijgegeven omdat het proces dat er gebruik van maakte, niet meer actief is, raakt het vrije blok gefragmenteerd.
Een extern gefragmenteerd blok is nog steeds beschikbaar voor gebruik door de allocator, maar alleen als er behoefte is aan geheugen dat binnen dat blok past. Het geïsoleerde blok is onbruikbaar voor grotere geheugenbehoeften en kan niet weer op één hoop worden gegooid met het totale vrije geheugen.
Zie ook Interne fragmentatie.
